Wedstrijdverslag WMC VR2 tegen LSVV VR1

Geplaatst op donderdag, 23 maart 2017 |

Met de zwaarbevochten 1-1 tegen Zeevogels nog in de benen konden de dames zich vandaag opmaken voor een iets makkelijker duel. WMC VR2 stond vandaag namelijk op het programma, een ploeg die stijf onder aanstaat met 0 punten.

Joyce maakte vandaag de switch van het doel naar het veld en Amy zou de omgekeerde weg bewandelen. Laatst genoemde zou een hele rustige middag beleven op het doel.

Voorafgaand aan de wedstrijd vertelde ik de dames dat ze het zichzelf zo makkelijk mogelijk konden maken. Laat je niet gek maken door hun spel maar speel je eigen spel en bovenal zorg dat je met een redelijke voorsprong de rust in gaat. Zo kan je de tweede helft een stuk makkelijker voetballen.

Zo gezegd zo gedaan. En het lukte ook aardig om ons eigen spel te spelen. Al deed WMC er alles aan om ons uit ons spel te halen. Het begon al voor de aftrap. De dames werden in een kleedkamer ver van het complex weggestopt. Daarnaast was de wedstrijd met　 4 uur vervroegd en om klokslag 12:00 stonden er nog maar 7 speelsters van WMC op het veld, gelukkig werd dit aantal binnen 5 minuten aangevuld tot 12 en konden we iets later dan gebruikelijk beginnen. Op het veld was het duidelijk LSVV die de lakens uit ging delen vandaag, zoals gezegd Amy had een rustige middag. Aan de andere kant van het veld waren de dames druk met een gaatje te zoeken in de muur van WMC. Gelukkig wist Joyce een gaatje te vinden. Ze moest een sliding inzetten om de bal om de verdediger langs de keeper te krijgen om ons van de nul af te krijgen. 0-1!

Ik denk dat onder de vaste volgers van de dames iedereen wel bekend is met de corner van Lara. Mevrouw presteerde het meerdere keren om een bal vanuit de corner direct in het doel te krijgen. Helaas zit Lara al een tijd met een pijnlijke knie in de lappenmand en kunnen we dit wapen even niet gebruiken. Lisette en Angelique hebben de honneurs waar genomen maar een indraaiende corner maken is deze dames nog niet gelukt. Vandaag nam eens een andere dame plaats achter de bal. En Hoe?!? Joyce maakte gewoon een Laraatje. Ze krulde de bal over alles en iedereen heen zo het doel in. de inlopende Mariska zag dat het goed was en deed niks meer met de bal. Dat was dus nummer 2 van vandaag!

Bleef het hier dan bij? Nee, gelukkig niet! Melissa had vorige week al weer de smaak te pakken en ook vandaag had mevrouw wel zin in een doelpuntje. En wat kan Melissa heel goed? Rennen met die bal! En ook deze keer kreeg ze een bal op randje buitenspel, aannemen en gas erop! En eigenlijk weet je dan al de uitkomst. Een op een met de keeper bleef mevrouw zo koelbloedig als een ijskonijn en schoof ze de derde van de dag tegen de touwen!

Dus die redelijke voorsprong met de rust was inmiddels gerealiseerd toen de scheidsrechter op zijn fluit blies voor het einde van de eerste helft.

Omdat we in een kleedkamer zaten die zo ver weg was besloten we de rust op het terras van WMC te doen.　 Met wat kleine tactische wijzigingen vond ik dat de dames nog zeker 4 doelpunten konden maken, er werd gelijk instemmend geknikt dus dat moet wel goed komen. Melissa moest bijvoorbeeld voorin blijven en niet terug gaan naar het middenveld, het middenveld moest dan maar een stapje harder lopen maar mevrouw moest er voor zorgen dat ze altijd in stelling was voor een razendsnelle uitbraak.

Lang napraten over de eerste helft was er niet bij want de meiden mochten al weer aan de bak. Aangekomen op het veld telde ik slechts 10 speelsters bij de tegenstander, nog een keer tellen dan maar. Het waren er echt 10. Waar die andere twee waren, geen idee. Je zou zeggen dat tegen een vrouw minder het allemaal net iets makkelijker gaat. Daar leek het echter niet op aan het begin van de tweede helft. Niet dat WMC kansrijk werd maar onze kansen werden stuk voor stuk gemist. En zo werd die monsterscore steeds moeilijker te worden. WMC had ze nog meer in hun eigen strafschopgebied verschanst en tussen het woud aan benen was het moeilijk een gaatje te vinden. Zo ook bij het vierde doelpunt. Ik geloof dat er wel een keer of vijf op het doel werd geschoten maar telkens zat daar een been tussen van een WMC-speelster. Uiteindelijk had Mariska er genoeg van en ramde de bal tegen de touwen, zo 4-0! En op naar de volgende.

Helaas het bleef bij 4 doelpunten al waren Marleen, Joyce en Lisette nog akelig dichtbij. Naarmate het einde van de wedstrijd dichterbij kwam zag je ook bij de dames dat ze het wel prima vonden zo.

En ach, toen de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd blies kon ik ook alleen maar tevreden zijn. 4 doelpunten gemaakt, de nul gehouden en 3 punten mee naar Langedijk. Ok, aan het einde van de wedstrijd werd er teveel onnodige balverlies geleden en was de passing niet al te best meer. Maar een kniesoor ( of een coach) die daar om geeft.

Op naar de volgende wedstrijd dan! En ook dan staat WMC op het menu, het eerste elftal komt langs aan de Sportlaan. Een team dat het iets beter doet dan het tweede met drie punten.

Klein detail bij deze wedstrijd, Gerard zal ons niet bijstaan als scheidrechter. Normaal gesproken neemt Peter dan de honneurs waar maar die is helaas verhinderd. Het floepte mijn mond uit voor ik erg in had: dan ga ik toch fluiten? En zo komt het dat degene die altijd commentaar heeft op de leiding ( behalve Gerard natuurlijk) nu eens zelf die fluit mag hanteren. Kan iemand mij nog even uitleggen wat buitenspel ook al weer is?

Met vriendelijke groet,

Remco van Kessel