Wedstrijdverslag Koedijk VR 1 – LSVV VR 1
Geplaatst op woensdag, 22 februari 2017 |We mochten weer! Koning winter bedekte vorige weekend heel Nederland nog onder een pak sneeuw waardoor de meiden binnen moesten blijven. Gelukkig was de temperatuur deze zondag een stuk aangenamer en was er van sneeuw niets te bekennen.
Met 15 dames konden we de koploper een bezoek brengen in Koedijk. Waar de plaatselijke VV ons zou verwelkomen.
Een korte blik op de lijst met uitslagen bracht een pijnlijke herinnering naar boven: 6-1 verloren. Auw! Die deed pijn. Dat gaat vandaag dus even niet gebeuren. Inmiddels vaste invalster Imke had mij namelijk een paar doelpunten beloofd dus dat was alweer een zorg minder voor de coach. Ander puntje van zorg ,of eigenlijk puntjes, waren de tenues en de spelerspassen. Wat was er dan met de Tenues? Nou die van Koedijk leken verdacht veel op die van ons maar gelukkig trokken de dames van Koedijk nog net voor het eerste fluitsignaal een andere kleur shirt aan. Dus dat is weer een probleem minder. Dan nog de spelerspassen. Ik moet bij deze eerlijk bekennen dat niet elke speelster vandaag de juiste pas mee had. Klein administratief foutje mijnerzijds. Kan gebeuren toch? Veel scheidsrechters malen daar ook niet om, zolang de dames maar tegen een bal kunnen trappen dan vinden ze het wel best. Deze echter niet. Want alle dames moesten op de middencirkel gaan staan en Angela moest dan een voor een de namen op noemen. Shit! Het zal toch niet gebeuren dan we nu de wedstrijd al moeten staken. Nee hoor want Imke veranderde opeens in Noëlle en Yentl die stond mooi verdekt opgesteld. Mooi! Weer een probleem minder. Volgende keer maar iets zorgvuldiger zijn met de passen.
Werd er dan ook nog gevoetbald? Jazeker! En hoe! Het klassenverschil van de thuiswedstrijd was in geen velden of wegen te bekennen, sterker nog LSVV was gewoon beter. De kansen waren er al vroeg in de wedstrijd. Na amper 5 minuten spelen kreeg Imke de bal strak in de voeten, draaide weg bij haar tegenstander, zakte door haar enkel, liep op de volgende tegenstander af, die bleef op diezelfde enkel staan, en Imke ging naar de grond. De wonderspons mocht al weer snel in actie komen. Helaas dit was teveel van het goede voor mijn wonderspons en Imke moest na 5 minuten al naar de kant. Melissa, met kater, mocht haar plek innemen. De kater speelde Melissa in het begin nog even parten want het was allemaal wat onwennig bij haar. Aan de andere kant van het veld hadden we trouwens nog een zieke, Amy onze doelvrouw was niet helemaal topfit en kotsmisselijk. Maar ze zou wel zien hoe het ging en als het niet zou gaan zou ze het wel zeggen. Die bleef dus keurig de hele wedstrijd op doel, mevrouw Kunst geeft namelijk niet zo snel op. En dat is dan ook een mooi bruggetje naar de rest van het team: die geven namelijk allemaal niet zo snel op. Want ze bleven maar beuken op de deur die Koedijk heet. Melissa vond een kiertje, een klein kiertje maar het was een kiertje. Haar schot kon de keeper nog beantwoorden maar daar kwam ineens Kirsten Schreuder aanstormen, die trapte dat kiertje wagenwijd open en wipte de bal over de keeper en verdedigster heen en scoorde gewoon de 0-1! Zo gewoon was dat helemaal niet. Want de dame die altijd linksachter speelt moest nu even noodgedwongen linkshalf. En die rol paste haar als gegoten. Die kleine bleef maar gaan, als een duracelkonijn met een Red-Bull dieet!
Deed Koedijk dan helemaal niks terug? Jawel, best veel eigenlijk maar de dames achterin lieten vandaag geen bal door. De muur die LSVV –verdediging heet is prachtig, heel prachtig zeg ik u! veel mooier dan die ene muur van meneer Trump? Waarom? Omdat deze muur helemaal niks doorlaat!
Ok er ging wel eens een bal door maar dan was Amy er altijd op tijd bij. Mooi met 0-1 de rust in, nog even deze corner van Koedijk en dan kunnen we rusten. Corner wordt prima verwerkt, de bal een ros geven en opgeruimd staat netjes. En toen kwam er een schot, een dwarrelschot, dat schot stuiterde, en hij stuiterde hoog, te hoog, over Amy, en, ja in het doel: 1-1. En Rust.
Enigszins kwaad zochten de dames hun plek op in de kleedkamer. Niet realiserend dat we de koploper gewoon op 1-1 weten te houden en dat wij het betere van het spel hebben. Meiden! Deze gaan we pakken.
Laat die tweede helft maar komen. De dames trokken de lijn van de eerste helft gewoon door. We kregen nog meer kansen en sommige hadden er echt in gemogen. Maar het bleef maar 1-1 staan.
Nou weet ik niet zoveel van tweelingen maar ik weet wel dat ze veel dingen hetzelfde doen. dus als je zus in de eerste helft er als de kippen bij is om een afvallende bal in een doelpunt te laten veranderen dan doe jij dat toch ook in de tweede helft? Logisch toch? Dat vond Rianne ook! Hoe ze het voor elkaar kreeg was mij een raadsel maar het was een kopie van het kunststukje dat haar zus een uur eerder had gemaakt. 2-1! En zo stonden we weer op voorsprong. Maar helaas bleef die stand niet tot het einde op de borden staan. Een scrimmage op de doellijn werd als doelpunt gezien. Peter de man met de vlag was er na afloop heilig van overtuigd: dit was geen doelpunt. Van mijn beperkte zicht positie leek het ook geen doelpunt maar uiteindelijk beslist maar een man en dat is de scheidsrechter, die overigens verder een uitstekende wedstrijd floot. En zo bleven we wederom op een gelijkspel steken maar kunnen we nog steeds zeggen dat we ongeslagen en dat al 12 wedstrijden lang! Volgende wedstrijd? Vios. De ploeg die de minste verliespunten heeft en dus virtueel koploper is. Weer een fijne pot dus.
Met 15 dames konden we de koploper een bezoek brengen in Koedijk. Waar de plaatselijke VV ons zou verwelkomen.
Een korte blik op de lijst met uitslagen bracht een pijnlijke herinnering naar boven: 6-1 verloren. Auw! Die deed pijn. Dat gaat vandaag dus even niet gebeuren. Inmiddels vaste invalster Imke had mij namelijk een paar doelpunten beloofd dus dat was alweer een zorg minder voor de coach. Ander puntje van zorg ,of eigenlijk puntjes, waren de tenues en de spelerspassen. Wat was er dan met de Tenues? Nou die van Koedijk leken verdacht veel op die van ons maar gelukkig trokken de dames van Koedijk nog net voor het eerste fluitsignaal een andere kleur shirt aan. Dus dat is weer een probleem minder. Dan nog de spelerspassen. Ik moet bij deze eerlijk bekennen dat niet elke speelster vandaag de juiste pas mee had. Klein administratief foutje mijnerzijds. Kan gebeuren toch? Veel scheidsrechters malen daar ook niet om, zolang de dames maar tegen een bal kunnen trappen dan vinden ze het wel best. Deze echter niet. Want alle dames moesten op de middencirkel gaan staan en Angela moest dan een voor een de namen op noemen. Shit! Het zal toch niet gebeuren dan we nu de wedstrijd al moeten staken. Nee hoor want Imke veranderde opeens in Noëlle en Yentl die stond mooi verdekt opgesteld. Mooi! Weer een probleem minder. Volgende keer maar iets zorgvuldiger zijn met de passen.
Werd er dan ook nog gevoetbald? Jazeker! En hoe! Het klassenverschil van de thuiswedstrijd was in geen velden of wegen te bekennen, sterker nog LSVV was gewoon beter. De kansen waren er al vroeg in de wedstrijd. Na amper 5 minuten spelen kreeg Imke de bal strak in de voeten, draaide weg bij haar tegenstander, zakte door haar enkel, liep op de volgende tegenstander af, die bleef op diezelfde enkel staan, en Imke ging naar de grond. De wonderspons mocht al weer snel in actie komen. Helaas dit was teveel van het goede voor mijn wonderspons en Imke moest na 5 minuten al naar de kant. Melissa, met kater, mocht haar plek innemen. De kater speelde Melissa in het begin nog even parten want het was allemaal wat onwennig bij haar. Aan de andere kant van het veld hadden we trouwens nog een zieke, Amy onze doelvrouw was niet helemaal topfit en kotsmisselijk. Maar ze zou wel zien hoe het ging en als het niet zou gaan zou ze het wel zeggen. Die bleef dus keurig de hele wedstrijd op doel, mevrouw Kunst geeft namelijk niet zo snel op. En dat is dan ook een mooi bruggetje naar de rest van het team: die geven namelijk allemaal niet zo snel op. Want ze bleven maar beuken op de deur die Koedijk heet. Melissa vond een kiertje, een klein kiertje maar het was een kiertje. Haar schot kon de keeper nog beantwoorden maar daar kwam ineens Kirsten Schreuder aanstormen, die trapte dat kiertje wagenwijd open en wipte de bal over de keeper en verdedigster heen en scoorde gewoon de 0-1! Zo gewoon was dat helemaal niet. Want de dame die altijd linksachter speelt moest nu even noodgedwongen linkshalf. En die rol paste haar als gegoten. Die kleine bleef maar gaan, als een duracelkonijn met een Red-Bull dieet!
Deed Koedijk dan helemaal niks terug? Jawel, best veel eigenlijk maar de dames achterin lieten vandaag geen bal door. De muur die LSVV –verdediging heet is prachtig, heel prachtig zeg ik u! veel mooier dan die ene muur van meneer Trump? Waarom? Omdat deze muur helemaal niks doorlaat!
Ok er ging wel eens een bal door maar dan was Amy er altijd op tijd bij. Mooi met 0-1 de rust in, nog even deze corner van Koedijk en dan kunnen we rusten. Corner wordt prima verwerkt, de bal een ros geven en opgeruimd staat netjes. En toen kwam er een schot, een dwarrelschot, dat schot stuiterde, en hij stuiterde hoog, te hoog, over Amy, en, ja in het doel: 1-1. En Rust.
Enigszins kwaad zochten de dames hun plek op in de kleedkamer. Niet realiserend dat we de koploper gewoon op 1-1 weten te houden en dat wij het betere van het spel hebben. Meiden! Deze gaan we pakken.
Laat die tweede helft maar komen. De dames trokken de lijn van de eerste helft gewoon door. We kregen nog meer kansen en sommige hadden er echt in gemogen. Maar het bleef maar 1-1 staan.
Nou weet ik niet zoveel van tweelingen maar ik weet wel dat ze veel dingen hetzelfde doen. dus als je zus in de eerste helft er als de kippen bij is om een afvallende bal in een doelpunt te laten veranderen dan doe jij dat toch ook in de tweede helft? Logisch toch? Dat vond Rianne ook! Hoe ze het voor elkaar kreeg was mij een raadsel maar het was een kopie van het kunststukje dat haar zus een uur eerder had gemaakt. 2-1! En zo stonden we weer op voorsprong. Maar helaas bleef die stand niet tot het einde op de borden staan. Een scrimmage op de doellijn werd als doelpunt gezien. Peter de man met de vlag was er na afloop heilig van overtuigd: dit was geen doelpunt. Van mijn beperkte zicht positie leek het ook geen doelpunt maar uiteindelijk beslist maar een man en dat is de scheidsrechter, die overigens verder een uitstekende wedstrijd floot. En zo bleven we wederom op een gelijkspel steken maar kunnen we nog steeds zeggen dat we ongeslagen en dat al 12 wedstrijden lang! Volgende wedstrijd? Vios. De ploeg die de minste verliespunten heeft en dus virtueel koploper is. Weer een fijne pot dus.
Met vriendelijke groet,
Remco