Wedstrijdverslag De Rijp VR1 – LSVV VR1
Geplaatst op woensdag, 8 februari 2017 |Eindelijk we mochten weer! Na dat vorige week de wedstrijd nog afgelast werd mochten de dames eindelijk weer het veld op.
Met maar liefst 16 dames zouden we koers zetten naar de Rijp, waar de plaatselijke VV ons zou verwelkomen. Maar voor dat we dat konden doen was er een probleem: mijn watertas met wondersponsje was weg, kwijt foetsie! Gelukkig bood de dienstdoende wedstrijdsecretaris oplossing met een ( later zou blijken lekke) watertas en een schuurspons. Op naar de Rijp dus. Waar ik hoopte dat de wedstrijd iets minder spannend zou zijn als de vorige keer. Toen kon pas diep in de tweede helft de verlossende 1-0 worden aangetekend. Gelukkig werd de 1-0 nu al in de eerste helft aangetekend. Maker? Yentl. Met een afgemeten strakke bal in de uiterste hoek kreeg zij de 1-0 op de borden. Maar eigenlijk was het voorbereidende werk mooier dan de goal zelf. Een bal zou over de zijlijn rollen, dat dacht ik, dat dacht de tegenstander, dat dacht iedereen op het veld. Iedereen behalve Noelle. Want met een sprint waar Usain Bolt jaloers op zou worden hield ze de bal met gemak nog binnen. Een strakke bal voor het doel langs op Yentl was het gevolg en Yentl deed dus wat Yentl zo goed kan: scoren!
Zoals eerder gezegd er gingen 16 meiden naar de Rijp. Dat betekent dus 5 wissels, een ware luxe voor ondergetekende. Maar na nog geen 10 minuten spelen was daar al de eerste dame die het wondersponsje goed kon gebruiken. Mariska was door haar enkel gegaan en daardoor zo misselijk van geworden dat ze even naar de kant moest. Niet veel later kreeg Kirsten nog een voetbalschoen compleet met noppen op haar voet en kwam Yentl niet gehaal ongeschonden uit de strijd nadat ze de 1-0 had aangetekend. Oftewel na nog geen half uur spelen had ik nog maar 2 wissels over. Gelukkig had het wonderschuursponsje zijn werk aardig gedaan en konden alle drie de meiden toch nog binnen de lijnen komen.
De wedstrijd bikkelhard noemen is nog een understatement. Zo ondervond ook Rianne, die toch even naar de kant moest na een trap op de enkels. En zo kwam het dat ik voor de tweede keer dit seizoen ( beide keren trouwens tegen dezelfde tegenstander) mevrouw van het veld af mocht dragen vanwege een pijnlijke enkel. Gelukkig bleef het hierbij en eigenlijk was het een wonder dat er niet nog meer speelsters averij opliepen. Maar tussen al dat geschop en geduw speelden de dames van LSVV eigenlijk een hele goede wedstrijd. De lijn van 10 overwinningen werd dus ”gewoon” doorgetrokken. En zo gewoon is dat eigenlijk niet. Ik was daarom ook zeer tevreden toen we in de kleedkamer waren aangekomen. De Rijp had nog niet veel voor ons doel kunnen doen, misschien was dat we de reden toen Amy bedacht: laat ik het eens wat spannender gaan maken. Gewoon een keer een bal net niet helemaal klemvast hebben en dan net voor de neus van de tegenstander de bal weg laten trappen door Angela. Of een uittrap naar een tegenstander schieten en dan de rebound uit het doel tikken. Gewoon kijken of het hart van de trainer daar tegen kan. Nou niet echt kan u zeggen. Ik kon nog net de dames oppeppen voor de tweede helft en ze laten verzekeren dat de 3 punten mee gingen naar Langedijk.
Ook de tweede helft was voor LSVV en dat kon een persoon op het veld niet zo goed verkroppen. Ja wel! Het eenmansfluitconcert was er weer een van de categorie huilen met de welbekende pet op. De beste man was zo onnavolgbaar in zijn beslissingen dat ik me echt begon af te vragen of deze man van de plaatselijke korfbalvereniging kwam want zijn beslissingen hadden weinig met voetbal te maken. Bij korfbal mag je namelijk we de bal met de hand aanraken, sterker nog dat moet. Bij voetbal daarentegen is dat uit den boze. Sterker nog doe je dit in je eigen strafschopgebied dan wordt dat bestraft met een penalty voor de tegenpartij. Niet bij deze man, deze mislukte dwarsfluitist liet gewoon doorspelen.
Kirsten Schreuder ondervind aan de lijve hoe slecht deze valse trompettist de regels van het spelletje kende. Want toen een speelster in haar rug liep gaf het stuk verdriet doodleuk een vrije trap aan vv de Rijp. De man die om de hoek kan kijken op een rotonde, wiens blinde geleidenhond nog een bril nodig heeft, de man wiens brilsterkte uit 4 cijfers bestaat, hoe kan ik het beter omschrijven: de man is stekeblind, bijziend en scheel tegelijk! Gelukkig was deze vrije trap nog zonder gevaar. Maar niet eel later zou een ander vrije trap wel de 1-1 betekenen. een schitterend uitgevoerde vrije trap ( dat moet gezegd worden) vloog over zowel de muur als over Amy de kruising in. En ondanks dat LSVV veel sterker was na die gelijkmaker en zelfs niet nadat ik alle aanvallende opties het veld in had gestuurd, zelfs toen niet kregen we de 2-1 maar niet op het scorebord. En zo moesten we ons neerleggen bij een verschrikkelijk zuur gelijkspel. Een met een hele vieze nasmaak die nog zeker een week blijft. En zondag staat er nog zo’n fijne tegenstander op het programma: Vios-W ! Een tegenstander die ons in de uitwedstrijd een veeg uit de pan gaf van 4-0. Maar als je hun uitslagen ziet niet meer zo heel sterk zijn als toen. En wie kan er nu zeggen dat ze al 11 wedstrijden op rij ongeslagen zijn? Vios in ieder geval niet.
Nog een voordeel, zondag fluit Gerard, een man die wel op de hoogte is van de voetbalwetten en volgens mij helemaal niks met korfbal heeft.
Met maar liefst 16 dames zouden we koers zetten naar de Rijp, waar de plaatselijke VV ons zou verwelkomen. Maar voor dat we dat konden doen was er een probleem: mijn watertas met wondersponsje was weg, kwijt foetsie! Gelukkig bood de dienstdoende wedstrijdsecretaris oplossing met een ( later zou blijken lekke) watertas en een schuurspons. Op naar de Rijp dus. Waar ik hoopte dat de wedstrijd iets minder spannend zou zijn als de vorige keer. Toen kon pas diep in de tweede helft de verlossende 1-0 worden aangetekend. Gelukkig werd de 1-0 nu al in de eerste helft aangetekend. Maker? Yentl. Met een afgemeten strakke bal in de uiterste hoek kreeg zij de 1-0 op de borden. Maar eigenlijk was het voorbereidende werk mooier dan de goal zelf. Een bal zou over de zijlijn rollen, dat dacht ik, dat dacht de tegenstander, dat dacht iedereen op het veld. Iedereen behalve Noelle. Want met een sprint waar Usain Bolt jaloers op zou worden hield ze de bal met gemak nog binnen. Een strakke bal voor het doel langs op Yentl was het gevolg en Yentl deed dus wat Yentl zo goed kan: scoren!
Zoals eerder gezegd er gingen 16 meiden naar de Rijp. Dat betekent dus 5 wissels, een ware luxe voor ondergetekende. Maar na nog geen 10 minuten spelen was daar al de eerste dame die het wondersponsje goed kon gebruiken. Mariska was door haar enkel gegaan en daardoor zo misselijk van geworden dat ze even naar de kant moest. Niet veel later kreeg Kirsten nog een voetbalschoen compleet met noppen op haar voet en kwam Yentl niet gehaal ongeschonden uit de strijd nadat ze de 1-0 had aangetekend. Oftewel na nog geen half uur spelen had ik nog maar 2 wissels over. Gelukkig had het wonderschuursponsje zijn werk aardig gedaan en konden alle drie de meiden toch nog binnen de lijnen komen.
De wedstrijd bikkelhard noemen is nog een understatement. Zo ondervond ook Rianne, die toch even naar de kant moest na een trap op de enkels. En zo kwam het dat ik voor de tweede keer dit seizoen ( beide keren trouwens tegen dezelfde tegenstander) mevrouw van het veld af mocht dragen vanwege een pijnlijke enkel. Gelukkig bleef het hierbij en eigenlijk was het een wonder dat er niet nog meer speelsters averij opliepen. Maar tussen al dat geschop en geduw speelden de dames van LSVV eigenlijk een hele goede wedstrijd. De lijn van 10 overwinningen werd dus ”gewoon” doorgetrokken. En zo gewoon is dat eigenlijk niet. Ik was daarom ook zeer tevreden toen we in de kleedkamer waren aangekomen. De Rijp had nog niet veel voor ons doel kunnen doen, misschien was dat we de reden toen Amy bedacht: laat ik het eens wat spannender gaan maken. Gewoon een keer een bal net niet helemaal klemvast hebben en dan net voor de neus van de tegenstander de bal weg laten trappen door Angela. Of een uittrap naar een tegenstander schieten en dan de rebound uit het doel tikken. Gewoon kijken of het hart van de trainer daar tegen kan. Nou niet echt kan u zeggen. Ik kon nog net de dames oppeppen voor de tweede helft en ze laten verzekeren dat de 3 punten mee gingen naar Langedijk.
Ook de tweede helft was voor LSVV en dat kon een persoon op het veld niet zo goed verkroppen. Ja wel! Het eenmansfluitconcert was er weer een van de categorie huilen met de welbekende pet op. De beste man was zo onnavolgbaar in zijn beslissingen dat ik me echt begon af te vragen of deze man van de plaatselijke korfbalvereniging kwam want zijn beslissingen hadden weinig met voetbal te maken. Bij korfbal mag je namelijk we de bal met de hand aanraken, sterker nog dat moet. Bij voetbal daarentegen is dat uit den boze. Sterker nog doe je dit in je eigen strafschopgebied dan wordt dat bestraft met een penalty voor de tegenpartij. Niet bij deze man, deze mislukte dwarsfluitist liet gewoon doorspelen.
Kirsten Schreuder ondervind aan de lijve hoe slecht deze valse trompettist de regels van het spelletje kende. Want toen een speelster in haar rug liep gaf het stuk verdriet doodleuk een vrije trap aan vv de Rijp. De man die om de hoek kan kijken op een rotonde, wiens blinde geleidenhond nog een bril nodig heeft, de man wiens brilsterkte uit 4 cijfers bestaat, hoe kan ik het beter omschrijven: de man is stekeblind, bijziend en scheel tegelijk! Gelukkig was deze vrije trap nog zonder gevaar. Maar niet eel later zou een ander vrije trap wel de 1-1 betekenen. een schitterend uitgevoerde vrije trap ( dat moet gezegd worden) vloog over zowel de muur als over Amy de kruising in. En ondanks dat LSVV veel sterker was na die gelijkmaker en zelfs niet nadat ik alle aanvallende opties het veld in had gestuurd, zelfs toen niet kregen we de 2-1 maar niet op het scorebord. En zo moesten we ons neerleggen bij een verschrikkelijk zuur gelijkspel. Een met een hele vieze nasmaak die nog zeker een week blijft. En zondag staat er nog zo’n fijne tegenstander op het programma: Vios-W ! Een tegenstander die ons in de uitwedstrijd een veeg uit de pan gaf van 4-0. Maar als je hun uitslagen ziet niet meer zo heel sterk zijn als toen. En wie kan er nu zeggen dat ze al 11 wedstrijden op rij ongeslagen zijn? Vios in ieder geval niet.
Nog een voordeel, zondag fluit Gerard, een man die wel op de hoogte is van de voetbalwetten en volgens mij helemaal niks met korfbal heeft.
Met vriendelijke groet,
Remco van Kessel
Remco van Kessel