Wedstrijdverslag LSVV VR1 – LIMMEN VR2
Geplaatst op donderdag, 1 december 2016 |Dat de meiden in goeden doen zijn is een understatement. 6 wedstrijden op rij gewonnen. Maar vandaag zou VV Limmen langs komen, een ploeg die meestrijdt om de bovenste plekken en mogelijk zelfs het kampioenschap.
Een pittige tegenstander dus, daarnaast werd onze voorbereiding behoorlijk verstoort. Allereerst was er nergens plek voor een fatsoenlijke warming-up. Uiteraard kon ik gewoon in de kantine plaatsnemen met een kop koffie maar de dames hebben iets meer nodig dan dat voor een optimale prestatie.
Toen de meiden op het kleine trainingsveldje een plekje hadden gevonden voor de warming-up kwam de volgende verrassing: we speelden niet op het door ons vertrouwde kunstgras maar op het naast gelegen grasveld.
Met name Joyce was hier niet blij mee, zij had namelijk geen grasschoenen mee. Klein probleem dus. Er zat niks anders op dan mijn sleutels af te staan en Joyce met mijn auto naar huis te laten scheuren om als nog het juiste schoeisel aan te trekken. Oh ja vaste dame achterin, Angela, was verlaat door haar werk waardoor ze pas halverwege de eerste helft kon aanschuiven.
Al met al een chaotisch begin van de wedstrijd. Een wedstrijd waarin Limmen meteen de overhand pakte. de eerste twintig minuten waren eenrichtingsverkeer richting Amy. Maar een groot compliment moet gemaakt worden naar de dames achterin want deze wisten met zijn vijven de aanvallen te doorstaan. Aanval na aanval werd afgeslagen maar een hard schot in de kruising was Amy te machtig en de dames van Limmen konden, verdient, de 0-1 noteren.
Op dat moment was LSVV nog maar amper voor het doel geweest van Limmen en mijn gedachten begonnen al te dwalen. Dat ik totaal geen enkel verstand van voetbal heb bewees Daphne. Daphne was zojuist een plek naar voren geschoven en begon aan een van haar dribbels. Twee man werd er het bos in gestuurd en alleen Daphne weet of het nou een voorzet of doelpoging was maar feit blijft dat deze jongedame de bal van 25 meter de verre kruising in joeg. Keeper volkomen kansloos! Ok 1-1 prima, maar er is nog zeker een uur te spelen en Limmen was wel heel sterk. Ik wou dus nog niet denken aan een mogelijke overwinning.
Kent u die reclame van Peijnenburg? Met dat meisje die teleurgesteld verteld dat haar wedstrijd is afgelast. Bij LSVV hebben we ook zo’n meisje: Yentl. Teleurgesteld omdat haar wedstrijd was afgelast liep ze richting onze dug-out om dan maar naar de dames te gaan kijken. ,, Natuurljk wou ze mee doen!” zei ze maar ze had haar spullen niet mee. Maar die kon ze wel ophalen hoor, ,,zo ver woon ik hier niet vandaan”. En zo gebeurde het dat onze kleine krullenbol een kwartier later binnen de lijnen liep. Zo begon ik de wedstrijd met slechts 2 wissels maar inmiddels had ik er alweer 4 op de bank. Deze 4 dames konden zien dat LSVV steeds meer de overhand kreeg en de aanvallen van Limmen steeds beter werden afgeslagen. We werden steeds kansrijker voor het doel van Limmen en voor het eerst bekroop me het gevoel dat we hier wel eens zouden kunnen winnen. Lotte maakte het wel nog even heel spannend toen ze een bal weg werkte vlak voor het doel. Mevrouw schoot hem alleen kiezelhard richting het eigen doel, gelukkig strak in de handen van Amy.
Een pittige tegenstander dus, daarnaast werd onze voorbereiding behoorlijk verstoort. Allereerst was er nergens plek voor een fatsoenlijke warming-up. Uiteraard kon ik gewoon in de kantine plaatsnemen met een kop koffie maar de dames hebben iets meer nodig dan dat voor een optimale prestatie.
Toen de meiden op het kleine trainingsveldje een plekje hadden gevonden voor de warming-up kwam de volgende verrassing: we speelden niet op het door ons vertrouwde kunstgras maar op het naast gelegen grasveld.
Met name Joyce was hier niet blij mee, zij had namelijk geen grasschoenen mee. Klein probleem dus. Er zat niks anders op dan mijn sleutels af te staan en Joyce met mijn auto naar huis te laten scheuren om als nog het juiste schoeisel aan te trekken. Oh ja vaste dame achterin, Angela, was verlaat door haar werk waardoor ze pas halverwege de eerste helft kon aanschuiven.
Al met al een chaotisch begin van de wedstrijd. Een wedstrijd waarin Limmen meteen de overhand pakte. de eerste twintig minuten waren eenrichtingsverkeer richting Amy. Maar een groot compliment moet gemaakt worden naar de dames achterin want deze wisten met zijn vijven de aanvallen te doorstaan. Aanval na aanval werd afgeslagen maar een hard schot in de kruising was Amy te machtig en de dames van Limmen konden, verdient, de 0-1 noteren.
Op dat moment was LSVV nog maar amper voor het doel geweest van Limmen en mijn gedachten begonnen al te dwalen. Dat ik totaal geen enkel verstand van voetbal heb bewees Daphne. Daphne was zojuist een plek naar voren geschoven en begon aan een van haar dribbels. Twee man werd er het bos in gestuurd en alleen Daphne weet of het nou een voorzet of doelpoging was maar feit blijft dat deze jongedame de bal van 25 meter de verre kruising in joeg. Keeper volkomen kansloos! Ok 1-1 prima, maar er is nog zeker een uur te spelen en Limmen was wel heel sterk. Ik wou dus nog niet denken aan een mogelijke overwinning.
Kent u die reclame van Peijnenburg? Met dat meisje die teleurgesteld verteld dat haar wedstrijd is afgelast. Bij LSVV hebben we ook zo’n meisje: Yentl. Teleurgesteld omdat haar wedstrijd was afgelast liep ze richting onze dug-out om dan maar naar de dames te gaan kijken. ,, Natuurljk wou ze mee doen!” zei ze maar ze had haar spullen niet mee. Maar die kon ze wel ophalen hoor, ,,zo ver woon ik hier niet vandaan”. En zo gebeurde het dat onze kleine krullenbol een kwartier later binnen de lijnen liep. Zo begon ik de wedstrijd met slechts 2 wissels maar inmiddels had ik er alweer 4 op de bank. Deze 4 dames konden zien dat LSVV steeds meer de overhand kreeg en de aanvallen van Limmen steeds beter werden afgeslagen. We werden steeds kansrijker voor het doel van Limmen en voor het eerst bekroop me het gevoel dat we hier wel eens zouden kunnen winnen. Lotte maakte het wel nog even heel spannend toen ze een bal weg werkte vlak voor het doel. Mevrouw schoot hem alleen kiezelhard richting het eigen doel, gelukkig strak in de handen van Amy.
Snel de kleedkamer opzoeken want Gerard had inmiddels al gefloten voor de rust. In de kleedkamer zaten 15 rood aangelopen koppies me aan te kijken. Ik kon de meiden alleen maar een groot compliment maken over het spel. Maar vertelde er direct bij dat als we deze wedstijd willen winnen we heel diep moesten gaan, snot voor de ogen, blubber in de benen , dat werk. Gelukkig waren ze het daar mee eens. Oh ja dames nog een ding: denk om de eerste 10 minuten na de rust. Dan willen we er nog wel eens niet helemaal bij zijn met het koppie. Koppie erbij houden en blijven tikken.
Nou die tien minuten kwamen we prima door. Wat heet! Rianne brak los van haar tegenstander om haar vervolgens bij de achterlijn weer tegen te komen. Ja dag! Moest ze hebben gedacht, ik heb niet voor niks dit pokken end gelopen en met hangen en wurgen wist ze de dame voor een tweede keer af te schudden. Ze keek, wie staat er vrij, Yentl, strakke bal voor en Yentl doet de rest. En dat deed ze! Simpel maar doeltreffend schoot de vrouw die vandaag helemaal niet zou voetballen de bal tegen de touwen. 2-1! De bank ontplofte, nou ik in ieder geval.
Maar wat doe je dan? Hinkend op twee gedachten ijsbeerde ik langs de lijn, achterover hangen en de voorsprong verdedigen of door gaan met aanvallen en het risico lopen op een tegentreffer. Ik koos voor het laatste. Gelukkig dacht Angelique er net zo over. Werkelijk een kanonskogel werd er afgevuurd op het doel van Limmen. Wederom strak in de kruising. Het leek wel alsof we alleen maar mooie doelpunten wilden hebben vandaag. Deze kon net als de twee vorige ingelijst worden! 3-1!
Ik had het op dat moment niet meer, ik ijsbeerde zo veel dat het WNF zich afvroeg wat ik daar deed zo ver weg van het poolgebied. Ik was niet de enige, want de dames op de bank konden die wijzer op de kerk wel vooruit duwen. Maar helaas er was echt nog een half uur te spelen. En hoewel Limmen nog steeds op de deur die verdediging heette beukte bleef, mede dankzij Amy, het aantal tegentreffers op 1 staan. Exemplarisch voor de wedstrijd vond ik een actie van Lotte: een bal was wel/niet uit voor een corner gegaan. Lotte houd niet zo veel van onduidelijk en met een ferme sliding probeerde ze de bal nog in het spel te houden. De dame van Limmen bleef liggen en Lotte stond op en ging verder. Kleine voetnoot hierbij: mevrouw gaf aan toen ik haar binnen de lijnen bracht dat ze een beetje last had van haar knie en dat ze zou kijken hoe het ging. Ik heb haar niet meer gehoord en alleen de volledige 110 % inzet gezien. Precies dat verschil van inzet maakte het verschil vandaag. Om elke grasspriet werd gestreden en als het niet mooi kan dan maar lelijk. De bal wil niet weg in onze eigen strafschop gebied? Dan maar een roei naar ik weet niet waar maar dat geval moet wegwezen hier. En deze rol paste Joyce als gegoten. Voor het eerst stond ze niet op haar vaste plek in de spits maar verdedigend op het middenveld. Bikkelend voor elke bal en niet bang om aan de noodrem te trekken in de vorm van en sliding.
En toch wisten de dames van Limmen een gaatje te vinden, een gaatje dat net groot genoeg was voor een fikse uithaal richting Amy en hoewel deze dame al de nodige reddingen had verricht moest ze nu het antwoord schuldig blijven en kwam de eindstand op de borden 3-2.
Alleen maar blije gezichten bij LSVV en die van Limmen beseften dat ze er misschien iets te makkelijk over hadden gedacht. En dus staat de teller van gewonnen wedstrijden op rij inmiddels op 7. en door deze fantastische reeks zijn we opgeklommen naar de 5e plaats en staan we slechts 4 punten van de nummer 1 ( iemand nog een platte kar te leen in mei?).
Nou die tien minuten kwamen we prima door. Wat heet! Rianne brak los van haar tegenstander om haar vervolgens bij de achterlijn weer tegen te komen. Ja dag! Moest ze hebben gedacht, ik heb niet voor niks dit pokken end gelopen en met hangen en wurgen wist ze de dame voor een tweede keer af te schudden. Ze keek, wie staat er vrij, Yentl, strakke bal voor en Yentl doet de rest. En dat deed ze! Simpel maar doeltreffend schoot de vrouw die vandaag helemaal niet zou voetballen de bal tegen de touwen. 2-1! De bank ontplofte, nou ik in ieder geval.
Maar wat doe je dan? Hinkend op twee gedachten ijsbeerde ik langs de lijn, achterover hangen en de voorsprong verdedigen of door gaan met aanvallen en het risico lopen op een tegentreffer. Ik koos voor het laatste. Gelukkig dacht Angelique er net zo over. Werkelijk een kanonskogel werd er afgevuurd op het doel van Limmen. Wederom strak in de kruising. Het leek wel alsof we alleen maar mooie doelpunten wilden hebben vandaag. Deze kon net als de twee vorige ingelijst worden! 3-1!
Ik had het op dat moment niet meer, ik ijsbeerde zo veel dat het WNF zich afvroeg wat ik daar deed zo ver weg van het poolgebied. Ik was niet de enige, want de dames op de bank konden die wijzer op de kerk wel vooruit duwen. Maar helaas er was echt nog een half uur te spelen. En hoewel Limmen nog steeds op de deur die verdediging heette beukte bleef, mede dankzij Amy, het aantal tegentreffers op 1 staan. Exemplarisch voor de wedstrijd vond ik een actie van Lotte: een bal was wel/niet uit voor een corner gegaan. Lotte houd niet zo veel van onduidelijk en met een ferme sliding probeerde ze de bal nog in het spel te houden. De dame van Limmen bleef liggen en Lotte stond op en ging verder. Kleine voetnoot hierbij: mevrouw gaf aan toen ik haar binnen de lijnen bracht dat ze een beetje last had van haar knie en dat ze zou kijken hoe het ging. Ik heb haar niet meer gehoord en alleen de volledige 110 % inzet gezien. Precies dat verschil van inzet maakte het verschil vandaag. Om elke grasspriet werd gestreden en als het niet mooi kan dan maar lelijk. De bal wil niet weg in onze eigen strafschop gebied? Dan maar een roei naar ik weet niet waar maar dat geval moet wegwezen hier. En deze rol paste Joyce als gegoten. Voor het eerst stond ze niet op haar vaste plek in de spits maar verdedigend op het middenveld. Bikkelend voor elke bal en niet bang om aan de noodrem te trekken in de vorm van en sliding.
En toch wisten de dames van Limmen een gaatje te vinden, een gaatje dat net groot genoeg was voor een fikse uithaal richting Amy en hoewel deze dame al de nodige reddingen had verricht moest ze nu het antwoord schuldig blijven en kwam de eindstand op de borden 3-2.
Alleen maar blije gezichten bij LSVV en die van Limmen beseften dat ze er misschien iets te makkelijk over hadden gedacht. En dus staat de teller van gewonnen wedstrijden op rij inmiddels op 7. en door deze fantastische reeks zijn we opgeklommen naar de 5e plaats en staan we slechts 4 punten van de nummer 1 ( iemand nog een platte kar te leen in mei?).
Met vriendelijke groet,
Remco van Kessel