Wedstrijdverslag LSVV VR1 – WMC VR2
Geplaatst op woensdag, 12 oktober 2016 |Op een voor de dames ongebruikelijke tijd van 10:30 trad LSVV dames 1 tegen wederom WMC. Nu kwam het tweede elftal op bezoek in Langedijk.
Met wederom een goed gevulde bank en de 0-1 overwinning nog vers in het geheugen was het vertrouwen groot vandaag.
Het begin was een stuk sterker dan vorige week. LSVV was degene die de lakens uitdeelde en onze doelvrouw Amy kreeg maar bitter weinig te doen. Aan de andere kant was het een komen en gaan van LSVV-aanvallen. Het duurde toch nog best lang voordat al deze aanvallen werden omgezet in een doelpunt. Maar gelukkig kregen we de voorsprong op de borden. Rianne was het deze keer die de mooie taak van het scoren op zich nam, geen franje gewoon een lekker doelpunt om de dag mee te beginnen. Dit smaakte naar meer. Echter moesten we nog eerst een bittere pil slikken. WMC kwam maar heel spaarzaam in de buurt van ons doel en tot echte doelpogingen waren ze nog niet gekomen. Maar daar zou snel verandering in komen. Een prachtig schot van een meter of 20 was iets te veel van het goede voor Amy en WMC kon zo de gelijkmaker aantekenen. Geheel onverdiend natuurlijk als je naar het wedstrijdbeeld keek. Gelukkig vond WMC dit ook en niet veel later werd klassiek flipperkast voetbal gespeeld voor het doel van WMC. Lisette had even daarvoor een corner voor het doel geslingerd en een schot van Angelique werd op het laatste moment nog beroerd door een WMC-speelster. Eigen doelpunt! Maar wij tellen hem gewoon voor Angelique.
Goed met 2-1 de rust in dus. In de kleedkamer aangekomen was het een waar kippenhok, ik hoor u denken: wat wil je met 15 vrouwen in een klein hokje. Maar ik moet eerlijk zeggen dat dit niet altijd het geval is. Vaak zijn ze aan het bijkomen van de eerste helft en luisteren aandachtig ( ja echt waar) naar mijn aanwijzingen. Maar deze keer was niet alleen ondergetekende aanwezig maar de gehele technische staf, inclusief Crick. Crick gaf de meiden nog wat verbale peper in hun reet ( voor minder dan 5-1 zou hij het niet doen vandaag) en samen met mijn aanwijzingen wisten we zeker: die punten blijven hier vandaag.
Je zou dit hoogmoed kunnen noemen. Maar de tegenstander was ook wel erg zwak vandaag. Sommige meiden, zo bleek later, speelde hun eerste voetbalwedstrijd. Maar er zaten er toch een paar tussen die echt wel konden voetballen en LSVV het lastig genoeg maakten om geen monsterscore op de borden te krijgen.
LSVV ging verder waar de eerste helft mee ophield: continu aanvallen op het doel van WMC. Maar om de een of andere reden wou die bal er maar niet in. Melissa, die vandaag echt gebrand leek om te scoren, was vaak erg dichtbij maar helaas kon zij geen doelpunt aantekenen. Joyce, had een paar prachtige schietkansen maar om het netjes te zeggen sommige schoten misten wat finesse ( naar een bal wordt nog steeds gezocht). Angelique kwam ook een paar keer heel dichtbij en gelukkig kon ze halverwege de tweede helft de voorsprong uitbreiden naar 3-1. Een mooi geplaatst schot in de bovenhoek was onhoudbaar voor de keepster van WMC. Zo lagen we mooi op schema om die 5-1 op de borden te krijgen die Crick had geëist.
Melissa was een heel eind op weg om in ieder geval de 4-1 op de borden te krijgen. Tijdens een van haar bekende rushes kwam ze ongelukkig in botsing met een WMC-verdedigster. Een enkel zo pijnlijk dat mijn wondersponsje er niets meer aan kon doen was het resultaat. Latere controle bij de huisarts wees uit dat er meerdere scheurtjes in zaten en dat de enkel sowieso een week in het gips moet.
En Amy, onze keepster, had die nog wat te doen in de tweede helft? Nou nee. Als je de keren dat ze moest ingrijpen op 1 hand zou tellen hield je nog vingers over. Dus de 3-1 bleef op de borden staan.
En zo hadden we wederom 3 punten in de tas maar wel een blessure erbij. Ondergetekende mag weer gaan puzzelen voor aankomende weekend, uit bij HSV altijd lastig.
Met wederom een goed gevulde bank en de 0-1 overwinning nog vers in het geheugen was het vertrouwen groot vandaag.
Het begin was een stuk sterker dan vorige week. LSVV was degene die de lakens uitdeelde en onze doelvrouw Amy kreeg maar bitter weinig te doen. Aan de andere kant was het een komen en gaan van LSVV-aanvallen. Het duurde toch nog best lang voordat al deze aanvallen werden omgezet in een doelpunt. Maar gelukkig kregen we de voorsprong op de borden. Rianne was het deze keer die de mooie taak van het scoren op zich nam, geen franje gewoon een lekker doelpunt om de dag mee te beginnen. Dit smaakte naar meer. Echter moesten we nog eerst een bittere pil slikken. WMC kwam maar heel spaarzaam in de buurt van ons doel en tot echte doelpogingen waren ze nog niet gekomen. Maar daar zou snel verandering in komen. Een prachtig schot van een meter of 20 was iets te veel van het goede voor Amy en WMC kon zo de gelijkmaker aantekenen. Geheel onverdiend natuurlijk als je naar het wedstrijdbeeld keek. Gelukkig vond WMC dit ook en niet veel later werd klassiek flipperkast voetbal gespeeld voor het doel van WMC. Lisette had even daarvoor een corner voor het doel geslingerd en een schot van Angelique werd op het laatste moment nog beroerd door een WMC-speelster. Eigen doelpunt! Maar wij tellen hem gewoon voor Angelique.
Goed met 2-1 de rust in dus. In de kleedkamer aangekomen was het een waar kippenhok, ik hoor u denken: wat wil je met 15 vrouwen in een klein hokje. Maar ik moet eerlijk zeggen dat dit niet altijd het geval is. Vaak zijn ze aan het bijkomen van de eerste helft en luisteren aandachtig ( ja echt waar) naar mijn aanwijzingen. Maar deze keer was niet alleen ondergetekende aanwezig maar de gehele technische staf, inclusief Crick. Crick gaf de meiden nog wat verbale peper in hun reet ( voor minder dan 5-1 zou hij het niet doen vandaag) en samen met mijn aanwijzingen wisten we zeker: die punten blijven hier vandaag.
Je zou dit hoogmoed kunnen noemen. Maar de tegenstander was ook wel erg zwak vandaag. Sommige meiden, zo bleek later, speelde hun eerste voetbalwedstrijd. Maar er zaten er toch een paar tussen die echt wel konden voetballen en LSVV het lastig genoeg maakten om geen monsterscore op de borden te krijgen.
LSVV ging verder waar de eerste helft mee ophield: continu aanvallen op het doel van WMC. Maar om de een of andere reden wou die bal er maar niet in. Melissa, die vandaag echt gebrand leek om te scoren, was vaak erg dichtbij maar helaas kon zij geen doelpunt aantekenen. Joyce, had een paar prachtige schietkansen maar om het netjes te zeggen sommige schoten misten wat finesse ( naar een bal wordt nog steeds gezocht). Angelique kwam ook een paar keer heel dichtbij en gelukkig kon ze halverwege de tweede helft de voorsprong uitbreiden naar 3-1. Een mooi geplaatst schot in de bovenhoek was onhoudbaar voor de keepster van WMC. Zo lagen we mooi op schema om die 5-1 op de borden te krijgen die Crick had geëist.
Melissa was een heel eind op weg om in ieder geval de 4-1 op de borden te krijgen. Tijdens een van haar bekende rushes kwam ze ongelukkig in botsing met een WMC-verdedigster. Een enkel zo pijnlijk dat mijn wondersponsje er niets meer aan kon doen was het resultaat. Latere controle bij de huisarts wees uit dat er meerdere scheurtjes in zaten en dat de enkel sowieso een week in het gips moet.
En Amy, onze keepster, had die nog wat te doen in de tweede helft? Nou nee. Als je de keren dat ze moest ingrijpen op 1 hand zou tellen hield je nog vingers over. Dus de 3-1 bleef op de borden staan.
En zo hadden we wederom 3 punten in de tas maar wel een blessure erbij. Ondergetekende mag weer gaan puzzelen voor aankomende weekend, uit bij HSV altijd lastig.
Met vriendelijke groet,
Remco van Kessel