Wedstrijdverslag LSVV VR1 – VIOS-W VR1

Geplaatst op vrijdag, 18 maart 2016 |

847 dagen,  847 dagen geleden viel een kleine dame kermend van de pijn op de grond. Een knie in de vernieling en een speelster die zoals ze zelf altijd zei nooit meer zou voetballen. Vaak moest ze onder het mes om de boel nog enigszins te herstellen. Een lange, hele lange tijd van revalidatie volgende. Inmiddels had ze voetbalschoenen aan de bekende wilgen gehangen en was ze naast me op de bank gaan zitten als mijn assistent. Let’s agree to disagree is ons motto want hoewel we altijd naar dezelfde wedstrijd kijken hebben we soms  een compleet andere idee over de tactiek en/of opstelling. En ik ga natuurlijk hier niet zeggen dat ze soms best wel eens gelijk had en het beter zag dan ondergetekende.

Terwijl ik nog mijn ontbijt wegwerkte trilde mijn telefoon, berichtje van Kirsten Merk. Mevrouw had zoveel zin om te voetballen vandaag. Ja het was lekker weer en ja het was een pittige tegenstander vandaag. Toen ik het laatste stukje van mijn brood wegslikte realiseerde ik me pas echt wat ze bedoelde, mevrouw wil weer eens zelf voetballen.  En dus zouden we enkele uren later getuige worden van iets wat nog weinige voor mogelijk hielden. Kirsten Merk liep in een geel-blauw tenue het veld op tijdens een wedstrijd van LSVV Dames 1. En wat voor wedstrijd zou het worden na  de onterechte 2-2 tegen Dirkshorn mocht LSVV na 2 uitduels weer eens op het eigen veld aantreden. Een echte burenruzie stond er op het programma vandaag. Vios-W zou namelijk langskomen. Vios-W speelt om het kampioenschap en dat was duidelijk te zien in de uitwedstrijd. Met 7-1 werden we toen naar huis gestuurd. De trainer van Vios-W stuurde Crick nog een smsje met de tekst dat het vandaag een makkie zou worden voor Vios-W.

Daar dachten de geel-blauwen natuurlijk anders over. Met wederom een nieuwe versterking in de persoon van Maud en de eerder genoemde Kirsten begon LSVV  sterk aan de wedstrijd en het spel speelde zich met name op de helft van Vios-W af. Af en toe kwamen ze er gevaarlijk uit met name de linksbuiten van Vios-W was razendsnel en levensgevaarlijk. Wat de afronding betreft was Vios-W zo gevaarlijk als een doos vol pasgeboren kittens. Meters naast, huizenhoog over of recht op de keeper af. Daarentegen kon LSVV aan de andere kant ook geen vuist maken, onze schoten waren dan wel wat gerichter op doel enkel hadden ze niet de kracht om de keeper te verschalken.

Het bleef dus ook 0-0 tot de rust. In de kleedkamer aangekomen vroeg ik de dames andermaal om het doel meer onder vuur te nemen, de keeper had namelijk een trainingsjack aan. En iedereen weet dat zodra er iemand in een trainingsjack op doel staat dat nooit een goede keeper kan zijn, dat is gewoon een feit. Ver der was het heel belangrijk de eerste 10 minuten van de tweede helft te overleven. Juist dan krijgen we vaak onnodige doelpunten tegen. Dat gezegd hebbende kon ondergetekende nog even snel aan zijn nicotineniveau werken om vervolgens met de meiden het veld weer te betreden.  Whitney herinnerde ik nog even aan het feit dat ze al weer een tijdje niet gescoord had. Haar reactie zei genoeg, boos vertelde ze dat wel wist en dat het vandaag wel goed zou komen.

Die 10 minuten overleefden we prima en ondanks dat Vios-W het overwicht had bleef LSVV gevaarlijk in de tegenaanval.  En nadat Vios-W voor de zoveelste keer op de deur van LSVV had staan beuken ruimde Angela met een vlammend schot de bal op, zo die is weg! 40 meter verderop stond een kleine dame genaamd Whitney. In een beweging wist ze de bal aan te nemen en direct om haar directe tegenstander heen te spelen.  Stom verbaasd bleef deze dame van Vios W achter. Whitney was ondertussen in volle vaart richting het doel vertrokken. Halverwege het strafschopgebied werd genadeloos de trekker over gehaald en kon mevrouw weer een doelpunt bij haar totaal toevoegen, 1-0!!!

En nu dit vasthouden! Er was nog ongeveer een half uur te spelen dus we moesten nog even. Maar de dames achterin speelde sterk, heel sterk. Daphne had een behoorlijke kluif aan haar directe tegenstander en de dames centraal achterin wisten het soms erg spannend te maken door op het laatste moment met een uiterste krachtinspanning een Vios-W aanval af te slaan. Ook Kirsten kon aan de bak vandaag want ook haar directe tegenstander was razendsnel. Gelukkig stond er achter deze meiden nog Joyce op doel, Joyce stond wederom een wereldwedstrijd te keepen en het was mede aan haar te danken dat we nu met 1-0 voor stonden in plaats van 3-1 achter, want wat had deze dame toch een paar prachtige reddingen.

Maar ook Joyce is maar mens en toen Lisette een vrij onschuldige overtreding maakte halverwege haar eigen helft liep nou niet bepaald het angstzweet in rivieren over mijn rug. De muur stond, voor zo ver ik dat dat kon zien, goed en bovenal Joyce stond klaar om de bal in ontvangst te nemen. Maar of hij nou onderweg werd aangeraakt of dat Joyce op het verkeerde been stond ik kon het niet zeggen maar feit is wel dat de 1-1 er in vloog.

Ondanks een paar verwoede pogingen van beide kanten bleef het bij deze stand. Een stand waar we in mijn ogen best trots op konden zijn. Ik moet toegeven dat ik na de wedstrijd een paar krachttermen nodig had om de wedstrijd te analyseren maar als je zag hoe we speelden en we niks weggaven dan kan je alleen maar trots een biertje pakken in de kantine.

Leuk feitje: de twee andere ploegen die ook om het kampioenschap spelen, speelden gelijk. Vios-W had dus bij winst gelijk kunnen komen met de andere twee ploegen. Dat maakt dat gelijkspel toch net even lekkerder.

Met vriendelijke groet,

Remco