Wedstrijdverslag LSVV VR1 – Kleine Sluis VR1

Geplaatst op donderdag, 3 maart 2016 |

Kleine Sluis zou vandaag langskomen in Langedijk. Wederom hield het aantal speelster niet over vandaag. Vergeleken met vorige week toen we maar een wissel hadden beschikte we nu over wat meer luxe: 2 hele wissels hadden we vandaag.

Met een stevige wind die pal over het veld blies had ik onze aanvoerder Angela gevraagd om de eerste helft met de wind in de rug te beginnen. Gezien haar reactie een onnodige vraag.

Nadat Gerard had gefloten voor de eerste helft konden we er lekker voor gaan zitten. Het plan was, tenminste mijn plan was, tijdens de eerste helft een doelpunt of 3, 4 te maken en in de tweede helft deze voorsprong vast te houden. Het zou vandaag iets anders lopen. Want we begonnen een beetje chaotisch, een groot deel van de schuld kon misschien wel aan de wind worden gegeven, want de passes kwamen niet altijd aan bij het gewenste gele shirtje. Kleine Sluis was dan nog maar amper bij ons doel geweest maar om nou te zeggen dat LSVV de overhand had, nee. En zo werd onschuldig balverlies op het middenveld omgezet in een counter voor Kleine Sluis. Leonie moest haar meerdere erkennen in de rappe vleugelspits en een schot op doel later en de 0-1 stond op de borden. Nu moesten we dus eerst een achterstand ombuigen om vervolgens pas aan een riante voorsprong te kunnen werken en er was nog maar een kwartier te spelen. Nu was Romy echt heel dichtbij maar dan bedoel ik echt heel dichtbij de openingstreffer geweest maar we stonden echt nog steeds op 0 doelpunten.

Ik denk dat de meiden allemaal zullen beamen dat ik tot in den treuren vraag om vaker op het doel te schieten. Daphne had deze boodschap vandaag goed in haar oren geknoopt. Maar om dat nu van 40 meter van het doel te doen… met een prachtige krul viel de bal onhoudbaar in de verre hoek. Een prachtig doelpunt die nog maar eens onderschreef dat LSVV echt videoschermen met ophangen, want dit doelpunt wou je keer op keer terugkijken.

Ok de achterstand was nu weggewerkt en nadat ik Mariska vanuit de verdediging naar het middenveld en uiteindelijk naar de voorhoede had geschoven kwamen we aanvallend steeds beter in ons spel.

Na wederom een corner voor LSVV kwam de bal midden in het strafschopgebied terecht en tja als je zegt koppend scoren dan zeg je toch vaak Mariska. En ook deze keer was het Mariska die haar hoofd tegen het leer drukte om de 2-1 aan te tekenen.

Whitney kon natuurlijk niet achterblijven. Inmiddels weet half Langedijk dat mevrouw meer kapt dan een houtakker in Alaska en ook deze week weer werd met een sierlijke voetbeweging een verdediger een heel ver bos ingestuurd ( sommige zeggen dat ze nog steeds niet terug is), een droge schuiver volgde en we mochten het scorebord aanpassen naar 3-1.

Op naar de thee of in dit geval de limonade. Ik had met tot de 1-1 zitten opvreten op de bank, klaar voor een donderspeech. We hadden toch de wind mee verdomme! Maar de meiden hadden er helemaal zelf voor gezorgd dat we met een hele comfortabele ruststand de kleedkamer inkwamen. Niets donderspeech dus maar wel een verdedigende instelling. Die voorsprong vasthouden en de punten in Langedijk houden leek mij het beste plan.

Niet voor de eerste keer zat ik er compleet naast want nadat we amper ons plekje hadden gevonden in de dug-out begon Mariska ( daar is ze weer) aan een rush richting het doel. Nou heeft deze dame een lekker schot in de poten maar om nou van ver buiten het strafschopgebied al aan te leggen… mevrouw had waarschijnlijk genoeg van al dat rennen een streep richting de kruising was te veel voor de doelvrouw van Kleine Sluis. 4-1!!!

Bleef het daar dan bij? Nee gelukkig niet zou ik zeggen want ook Whitney kon haar dag totaal op 2 zetten. Ja er werd weer gekapt en Ja er werd weer een verdediger een bos ingestuurd en Ja de keeper kon geen antwoord bieden op haar schot. 5-1!!

Het eerste wat me toen te binnenschoot was het commentaar van Jack van Gelder bij de wedstrijd Nederland-Spanje van het afgelopen WK: word het zo’n avond, ja het word zo’n 5-1! Nou kan je deze wedstrijden natuurlijk niet met elkaar vergelijken: ten eerste speelden we ‘s middags en Oranje ‘s avonds en Daphne heeft geen spits nodig die haar bal doorkopt, die schiet hem gewoon zelf binnen.

Dit smaakt naar absoluut naar meer, iedereen speelde gewoon  top vandaag! En vooral Joyce mag wel extra benoemd wordt. Want wat heeft zij met haar reddingen ons geholpen vandaag.

Met vriendelijke groet,

Remco