Wedstrijdverslag LSVV VR1 – WMC VR1

Geplaatst op donderdag, 3 december 2015 |

Wind, dat was wel hetgeen waar het zondag allemaal om draaide. Een straffe wind was samen met zijn beste vriend Regen langs gekomen bij de wedstrijd LSVV dames 1 tegen de dames 1 van WMC. WMC, een tegenstander die elke club graag ziet komen. Hun prestaties dit seizoen worden het beste duidelijk als je naar de tussenstand kijkt: 8 wedstrijden gespeeld 0 punten, doelgemiddelde van 56 tegen en welgeteld 3 doelpunten voor.

Niet een bijster sterke tegenstander dus. In de groepsapp vlogen de voorspelling al rond: voor minder dan 7-0 deden we het niet. En daar lag nou net het gevaar. Onderschatting, want je moet ze eerst wel even maken. En met de afzegging van onze topscorer, Whitney, misten we ook nog eens de nodige doelpunten voorin. Maar ach we hebben Melissa en Joyce die kunnen ook lekker scoren dus ik zie geen problemen.

Whitney nam plaats in onze inmiddels goed gevulde ziekenboeg. Lara, Maaike en ook sinds kort Romy zaten hier al in en niet te vergeten trainer Crick die na een behoorlijke hartoperatie gelukkig weer op de weg terug is.

Nadat  de opstelling nog snel was aangepast  konden we de dames het zeiknatte kunstgras opsturen. De wind was inmiddels stromachtig geworden en niet alleen de wind, het spel begon ook stormachtig. WMC kwam niet eens in de buurt van onze helft en Amy had het dan ook erg rustig (en koud) op doel. LSVV kwam (gedragen door de wind) keer op keer in kansrijke positie voor het doel van WMC maar helaas bleef de bevrijdende openingstreffer nog steeds uit. Totdat Angela een vrije trap op ongeveer 40 meter kreeg. Normaal gesproken pomp je zo’n bal de 16 in, zoals het in goed voetbaljargon heet, en hoop je dat onze koppers deze bal erin rammen. Maar vandaag hadden we wind, heel veel wind, en het schot van Angela haalde de 16 niet eens die ging rechtstreeks het doel in. 1-0!

En nu door naar de 3, 4-0! Nou was het maar zo’n feest. Misschien kwam het door de slechte tegenstand van WMC maar LSVV begon steeds slechter te voetballen. De organisatie was weg, de passes kwam slecht aan en als we in kansrijke positie kwamen viel er helemaal niets te vieren. Een schamele 1-0 was onze ruststand. Ondergetekende was behoorlijk pissig, Ik mocht vandaag in plaats van Peter vandaag de grensrechter zijn. Dit betekent dat ik niet meer verantwoordelijk ben voor de wissels maar Kirsten. Kortom ik was een toeschouwer met een vlag in zijn hand. En als toeschouwer kan ik me soms wel eens een ietsie pietsie opwinden, mag geen naam hebben hoor maar je schijnt het te kunnen merken.

Aangekomen in de kleedkamer zag ik 15 verzopen dames die er allemaal net zo van baalde als de beide coaches. Maar het moest anders. De wind die we nu mee hadden zou recht in ons gezicht waaien en aan de combinatie hoge bal en de kleine Amy wou ik eigenlijk niet denken.

De opstelling ging op de schop en nadat we weer een beetje opgewarmd waren konden we weer richting het veld. Het spel was ook gelijk een stuk beter, met name doordat Mariska de verdedigende stellingen had verlaten en had toevertrouwd aan Jolanda. Mariska werd een beetje de lijm de boel bij elkaar hield. Niet te beroerd om het vuile werk achterin op te knappen om vervolgens voorin haar mannetje ( sorry vrouwtje) te staan. Maar hoe dicht Melissa en later Joyce er ook bij waren de 1-0 bleef op de borden staan. WMC begon ook steeds meer aan te dringen en kregen zelfs een heuse kans en wat voor een. Ook deze bal werd door de wind gedragen maar de wind was vandaag duidelijk een LSVV-fan want meer dan een schot op de paal werd het niet. Gelukkig maar! Maar mijn gedachten begonnen al te dwalen, zouden wij dan het lachertje worden van de competitie? Degene de WMC zijn eerste punten zou schenken? Als dit nog niet erg genoeg was kwamen Joyce en Mariska ongelukkig met elkaar in botsing waar Mariska een zere rib en misselijkheid aan overhield. Mariska kon even niet verder en ik zag de ziekenboeg nog groter worden.

En toen gebeurde waar ik al bang voor was. WMC kreeg een vrije trap op een meter of 40 van het doel. Natuurlijk hebben WMC niet zo’n klasbak als Angela in de gelederen ( anders stonden ze niet stijf onderaan) dus een schot op doel kwam er niet maar door de wind kwam de bal middenin de 16 terecht en kon na wat frommelwerk de bal langs Amy worden geschoven en stond er toch echt de 1-1 op de borden.

De krachttermen die ik toen geroepen heb ga ik hier niet herhalen. Maar het zag er niet best uit voor ons. Totdat ik vaag, door de wind verwaaid, de magische woorden van het andere kant van het veld hoorde: Scheids wissel! De namen kan ik niet horen maar ik zag de dame die even daarvoor met vetrokken gezicht op het gras had zien liggen het veld op draven. Mariska ging weer het veld in en zou Melissa komen vergezellen in de spits. Ik weet niet meer hoeveel tijd er tussen zat maar het kan niet heel veel zijn geweest toen LSVV weer aan een rush begon richting het doel van WMC. De razendsnelle  Melissa was tot nu toe de enige geweest die hier nog een weerstand aan kon bieden. Mariska moest alle zeilen en meer bij zetten om haar nog enigszins bij te blijven.  En daar lag hij in eens voor de voeten van Mariska, de bal die de bevrijdende 2-1 zou kunnen zijn. Een bal die ook nu geen weerstand kon bieden tegen de wind, met een boog ging hij over de keeper in het zijnet. Scheldende en vloekend stond ik langs de kant, weer geen doelpunt, of toch wel er gingen armen omhoog en er werd gejuicht maar van waar ik stond leek hij toch naast te gaan. Maar we zijn geen WMC, van hun kan ik nog begrijpen dat je elke kans aangrijpt om te juichen ook als je niet eens scoort. Nee het was echt een doelpunt en we stonden gewoon weer voor!

 

Ik heb de dames nog proberen aan te sporen om nog een te maken maar toen Gerard de wedstrijd afblies was iedereen vooral heel opgelucht, de drie punten waren binnen en hoe die binnen waren gehaald kon niet meer interesseren. Het was klaar, er kon een strik om heen en we konden aan het bier!

Laatste update van de ziekenboeg: Sheila heeft een onsteking in de schouder en Coach Kirsten is door een knie operatie en onsteking ook nog even uit te roulatie. Toch maar even aankloppen bij de voorzitter voor wat nieuwe versterkingen!

Met vriendelijke groet,

Remco van Kessel