Wedstrijdverslag Flevo VR1 – LSVV VR1

Geplaatst op vrijdag, 20 november 2015 |

“Genoeg is genoeg! “ zei  de voorzitter toen ik weer een speelster had toegevoegd aan de selectie. Hij vond dat het niet te verantwoorden was aan de technische leiding dat de dames zo’n grote aanslag deden op het ‘salarishuis’ van LSVV. Ik moest hem plechtig beloven dat er dit seizoen geen speelsters meer bijkwamen. “natuurlijk meneer de voorzitter ik beloof u dat ik geen speelsters meer aantrek dit seizoen”. Dus toen de mogelijkheid zich voor deed om Sheila te binden aan LSVV bedacht ik me geen moment en konden we weer een nieuwe aanwinst verwelkomen bij de dames.

Met deze nieuwe aanwinst maar zonder Lisette, Amy, Whitney en Marisa werden de auto’s vol geladen en koers gezet richting Middenmeer. Flevo zou daar klaar staan om ons te verwelkomen. Vorig seizoen waren we in de uitwedstrijd nog kansloos en thuis ging het ook niet makkelijk. Dus dit kon nog wel eens een spannende pot worden. Nou eerst maar eens een plekje vinden in de dug-out. Klein probleempje die was er niet (!). Ok prima, ik besteed mijn tijd langs het veld toch het meest staand of lopend. Een voordeel was wel dat zodra het begon te regenen ondergetekende meteen 5 vrouwen om zich heen hadden, niet dat de dames bang zijn voor een beetje water maar ik was de enige met een paraplu.

Genoeg randzaken! Voetbal! En gevoetbald werd er. Romy had de plek van Whitney over genomen in de spits en deze dame begon als een bezetene. Haar rechtsback had het zwaar vandaag, heel zwaar. Maar door al dit werk van deze dame kon Flevo geen moment aan aanvallen denken en waren het de dames van LSVV die de lakens uitdeelden. En met overwicht komen de kansen, Romy was heel dichtbij maar vond helaas de keepster op haar weg die met een alles of niets poging een zeker doelpunt voor LSVV kon voorkomen.

Het overwicht bleef aan de zijde van LSVV in de beginfase, kans op kans werd er gestapeld maar een bal tussen palen zat er niet in. Heel af en toe brak Flevo dan wel de ban door het doel van Maaike eens te bezoeken maar heel veel gevaar bracht dat niet met zich mee. Ok er werd een bal op de paal geschoten maar dat was meer geluk dan wijsheid . Dus bleef de stand waar we de wedstijd mee begonnen waren op de borden staan: 0-0.

Tijd om de meiden nog een beetje aan te sporen en een paar tactische wijzigingen door te voeren. Naast de gebruikelijke beslommeringen over strakker in de passing en agressiever in het duel zijn moesten de dames veel meer op dat doel schieten. Kon je van afstand aanleggen? Doen! Knallen op dat hok!! Ik schijn nog iets gezegd te hebben dat als een van de dames een balletje breed gaf in plaats van een schot op doel dat deze dame dan maar zag hoe ze thuis kwam. Ik kan me daar niks van herinneren.

Dus de tweede helft dan maar die begon eigenlijk waar de eerste helft was geëindigd: een dominerend LSVV en een Flevo die spaarzaam wat kansjes kreeg. Ik denk dat de dames van Flevo hadden meegeluisterd met onze tactische bespreking want de ene na de andere vuurpijl werd op het doel van Maaike afgevuurd. Vuurpijlen geen doelpogingen, want doelpogingen kon je dit echt niet noemen. Het is dat Middenmeer zo ruim is opgezet anders konden we om de 5 minuten een nieuwe bal laten aanrukken want deze pogingen misten echt alle richting.

Konden wij dan nog wat doen? Nou op zich wel Melissa was heel gevaarlijk dichtbij en het had weinig gescheeld of ook Stacey kwam op de scoringslijst. Maar toen de scheidsrechter op zijn fluit blies voor de het einde van de wedstrijd mocht LSVV opgelucht ademhalen. De vuurpijlen begonnen steeds meer richting te krijgen en tot twee keer toe moest het aluminiumwerk Maaike helpen om de 0 op de borden te houden.

 Met vriendelijke groet,

 Remco van Kessel